44 jaar geleden koos ik er voor om juf te worden. Na het middelbaar had ik er echter even genoeg van om te studeren en wilde ik in een schoenenwinkel gaan werken. Maar mijn ouders zagen dat niet zo zitten en ook ik zat met twijfels. De laatste dag van de vakantie ben ik dan definitief ingeschreven in de Normaalschool. Precies of er bestond ook zoiets als een Abnormaalschool……. Soit, omdat ik al vooringeschreven was, had ik nog een plaats, in de school van Zuster Hoeyberghs.
Op 1 september startten we, ook al was het een hogeschool, en stelden we ons voor. Op de vraag waarom we juf wilden worden, had iedereen hetzelfde antwoord klaar : ‘ we houden van kinderen en willen hen graag iets bijbrengen’. Kous af! De tweede dag was al een serieuze dag les en we waren vertrokken. Het ging er allemaal heel schools , heel herkenbaar en normaal aan toe…. vandaar die naam ‘ Normaalschool’ waarschijnlijk. We gingen er typelessen bijwonen ( lessen gegeven door de leerkrachten in de oefenschool ) , we hadden ook oefenlessen ( lessen die we zelf moesten geven en andere studenten volgden mee). Er waren stages in 1 , 2 , 3 ,4 en 6. Een vijfde leerjaar heb ik nooit gedaan. De twee jaren gingen voorbij met ups en downs , maar uiteindelijk had ik mijn diploma toen ik net 20 jaar was én normaal gezien ook een job, maar die was terug weggevallen.
Genieten van de vakantie dan maar en zien wat er op mijn pad kwam. En dat was terug de job die in juni geannuleerd was in Schilde, Mariadal. Eerst was er nog een gesprek waarbij ik mijn best had gedaan om er netjes uit te zien, maar blijkbaar toch niet genoeg voor de directie toen ( een non) want mijn jeansrok werd ‘ vrijetijdskledij’ genoemd, terwijl dat wel het beste was dat er in mijn kast hing in die tijd……. 🙂
Uiteindelijk kreeg ik er een eerste leerjaar onder mijn vleugels , wat ik heel fijn vond. Dat er één kind was dat het wel heel pittig maakte, pakte ik er bij en ik kreeg ook steun van de taakleerkracht. Maar na bijna 2 maanden moest ik van het ene op het andere moment mijn boeltje pakken en de klas én school verlaten. Er was iets misgelopen met het contract ( ipv een nieuwe aanvraag had de zuster enkel de naam aangepast en dat was niet conform) en ik moest vertrekken. Loon ? Niet gekregen! Wel een plant waar nog het stof werd afgeblazen voordat die onder de trap gehaald werd. Al mijn gerief in de auto ( mijn moeder gebeld) en ik met mijn bromfiets achterna. Dat was dus mijn eerste ervaring in het onderwijs.
Mijn tweede onderwijservaring speelt ook af in Schilde, maar in Dennenhof, een school van type3. Kinderen met een moeilijker karakter. Dat was echt wel testen de eerste dag, maar ik vond het er toch wel fijn. Leren ging er op een totaal andere manier aan toe. ’s Middags moest je er ook blijven eten, maar dat wist ik niet, dus die eerste dag snel naar huis voor mijn boterhammekes en terug. Er was daar een jongen en die was van Antwerpen en hij vertelde met een uitgestreken gezicht dat hij mee moest doen met het circus en dat hij over een touw ging lopen en rijden met een fiets. Toen ik hem zei dat ik wel eens ging komen kijken, krabbelde hij onmiddellijk terug en zei dat dat niet moest….. tja, dat was wel duidelijk zeker? Ik heb ook eens een avond in de stal bij Boer De Winter gestaan om het geloei van koeien op te nemen, zonder erg veel resultaat. Het was dan ook in de prehistorie….. Nu zoek je dat toch gewoon op, maar toen dus niet. Ik heb daar denk ik een 10-tal dagen gestaan en toen was die interim afgelopen. Daarna was het wachten tot februari om in Oelegem te beginnen.
Op een dag werd er aan de voordeur geklopt. De Frans ( = directeur in die tijd) stond op de stoep. Wat een geluk dat we hem hadden horen kloppen want er kwam nooit bezoek aan de voordeur. Hij bracht het nieuws dat ik op 2 februari in Oelegem zuster Irma zou vervangen die met pensioen ging. Leuk nieuws natuurlijk. Toen ik met zuster Irma afsprak om alles te overlopen, werd ik er zo misselijk en moest ik naar beneden lopen om te gaan overgeven. Wat een afgang….. De echte start in het vierde leerjaar verliep gelukkig wel beter en ik heb er ongelooflijk mooie herinneringen aan. Het eerste jaar had ik Sandra van de zus van Marcel in mijn klas en nog een aantal heel aangename kinderen. Er was natuurlijk ook wel een minpuntje : er was een leerling die het serieus moeilijk had met zichzelf en het mij dan ook niet makkelijk maakte. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaren later was zij de klastitularis van onze Gert en heeft ze zich verontschuldigd voor haar gedrag. Dat was al lang niet meer nodig, want zij was een heel fijne leerkracht geworden. Dat eerste jaar was ik echter niet heel gezond. Het overgeven tijdens het 1 ste contact was niet zomaar uit de lucht gevallen. Ik was die winter ook 15 kg afgevallen zonder een verklaarbare reden en mijn eetlust was nog niet echt ok. Na een pedagogische studiedag was het de gewoonte om samen te gaan eten. Terwijl de collega’s een hoofdgerecht en dessert bestelden, bestelde ik enkel een pannenkoek. De uitbater van het restaurant had al direct een bijnaam voor mij : juffrouw Pannenkoek.
De leerlingen in het vierde leerjaar maakten heel mooie toneeltjes, waren heel open, we maakten fruitsalade met mijn verjaardag, ik las voor uit Honkie en Ponkie ( wat een aantal onder hen nog altijd weet : Katrien Nuyts!) Heel mooie momenten in dat vierde jaar. We deden ook aan forumlezen : ze bereidden in een groepje van 4 leerlingen een tekst voor. Ze lazen die dan vooraan voor en deden ook nog iets creatiefs met die tekst.
Toen ik bevallen was van onze Gert maakten ze een heel mooie alfabet-boekje. Het jaar nadien kreeg mijn moeder een hersenbloeding en ik een schildklieraandoening, waardoor ik helemaal onder de voet was. Langere tijd thuis, medicatie, heel vermoeid, ….. Maar ik kon in juni toch terug starten, zij het met heel veel moeite. In september bleek ik echter zwanger te zijn van een tweeling die met heel veel energie ging lopen en ging ik eronderdoor. Ik stond ’s morgens om 9u al uitgeput voor de klas. Dat was niet vol te houden en ik werd ziek: buikgriep waardoor ik op 2 dagen tijd 5 kg kwijt was. Dat was natuurlijk niet goed en daarbovenop ging ik na die twee dagen terug aan de slag! Bad idea! Op een morgen was ik totaal op!!! Rust was aangewezen en ik bleef thuis. Het kon ook niet anders, geen andere keuze. Bovendien werd ik ook nog opgenomen in het ziekenhuis en op 1 april werden onze 2 kapoenen geboren. In juni terug naar school gaan, was weer zo’n verkeerde keuze. Je wil, maar je kan niet. De volgende 2 jaar bleef ik thuis om tot rust te komen én om voor de kindjes te zorgen. De onthaaldiensten waren nog niet zo uitgebreid als nu.
Terug starten deed ik in september 1990, in het derde leerjaar, samen met juf Hanzi. Ik gaf in de voormiddag les aan een half derde….. in het klooster!! Dus, ik kan zeggen dat ik een jaar in het klooster ben geweest. Dat was wel fijn, maar er hing altijd een gasgeur, een geur van soep, een kloostergeur….. je mocht niet misselijk zijn, want dan kwam het niet goed.
Na dat derde leerjaar kwam in het eerste leerjaar , mijn droomklas , terecht, ’s namiddags! Nadine deed de voormiddagen, ik de namiddagen en op vrijdag. Op woensdag was ik vrij. In de vakantie die eraan voorafging was ik echter in lichte paniek. Wat doe je met kinderen die niet kunnen lezen en schrijven bij WO? Maar dat wees zichzelf al snel uit en werd het echt wel een heel fijne tijd. In de namiddag was er ook nog een reken – en taalles, WO en tekenen of knutselen. Ik zat met mijn klasje boven, tgo het vierde leerjaar. Op een keer zagen we een vliegtuig zo laag naast onze school vliegen dat we de mensen haast zagen zitten, zonder overdrijven! Angstaanjagend was dat! Ik weet nog hoe euforisch ik was toen een kindje van het eerste een woordje las dat niet aangeleerd was : vos. Zalig!! Ik was zo verwonderd dat het lukte en die verwondering is niet meer overgegaan. Ik weet nog altijd wie het was, hé, Leen VdK? Ik heb het haar tijdens het oudercontact van haar dochter nog verteld. Maar die 3 fijne jaren mochten niet blijven duren….. Een jongere leerkracht en een plaats die nog niet ingevuld was…. een makkie, zou je denken, maar niets was minder waar. Die niet-ingevulde plaats was voor een zorgleerkracht, een leerkracht die minstens 3 ( of was het 5 ) jaar ervaring diende te hebben en dat had ze niet. De Frans vroeg of ik die taak wilde op mij nemen, maar dat zag ik niet zitten. Hij had het ook aan Nadine gevraagd , zei hij, maar toen ik daar ging aftoetsen wat zij er van dacht, bleek dat ze van niks wist. De Frans kwam dan bij ons thuis terwijl ik in de soep stond te roeren en toen heb ik gezegd dat ik het wel zou doen…… meer om van dat ‘ gezaag’ vanaf te zijn dan dat het mijn goesting was. Dan volgden de 3 minst aangename jaren van mijn carrière: de zorgleerkracht was ter vervanging van de taakleerkracht, maar moest nog helemaal opgestart worden. Op bijscholingen werd je niet veel wijzer, er stond niks op punt en ik modderde maar wat aan, of zo voelde het toch. Wat was ik blij dat ik na die 3 vreselijke jaren terug kon naar het eerste leerjaar en nog een beetje zorg in het tweede. Na het pensioen van Julienne mocht ik het eerste leerjaar volledig voor mijn rekening nemen!!!! Eindelijk!!! Hoewel het druk was en ik er nog een suikerpatiëntje bij had, kon ik toch genieten van die volledige verantwoordelijkheid voor een klas. Zalig!! De beste jaren van mijn schoolcarrière volgden. Dit was genieten pur sang!
Natuurlijk gebeurt er tijdens zo’n 40 jaar carrière altijd wel wat, maar ik ben van echt grote drama’s gespaard gebleven, alhoewel 1 drama me altijd zal thuisblijven. Er was een kindje, Amber, die in de kleuterschool al de diagnose leukemie had gekregen. Ze was weer ‘genezen’ en mocht naar school, maar jammer genoeg herviel ze. Ze kreeg les via Bednet ( computer) en ik ging ook nog een uurtje bij haar thuis. Jammer genoeg had ik een klas met 26 kinderen,waarvan 2 met moeilijk gedrag, een kindje met autisme…. en dan de gebruikelijke aandachtspunten. Ik kon dit niet volhouden en kreeg een burn-out.
We hadden al wel aan de directie van toen de vraag gesteld of de klas kon gesplitst worden ,maar dat was geen optie. Dus, deden we maar verder. Wat gebeurde er nu toen ik thuisbleef met een burn-out? De eerste week al werd er beslist om de klas te splitsen!!!!! Echt waar!! Toen voelde ik me zo gepasseerd, niet gehoord,…. en ik was niet alleen. Ook ouders schrokken toen ze dat hoorden en staken me een hart onder de riem, maar het was te laat.
Ik wilde wel terug naar school en dat kon in maart. Op 13 maart kregen we echter het nieuws dat Amber overleden was, op 14 maart begon ik opnieuw te werken. Dat is heel goed gelukt, met de steun van de collega’s. Ook aan de ouders houd ik een warm gevoel over, ook al scheidden ze nadien. Ze hebben ieder op hun eigen manier gerouwd en er mee geworsteld dat hun flinke, kleine en dappere meid er niet meer was.
Gelukkig is dit maar 1 keer voorgevallen, buiten het nieuws dat we ook hoorden dat een oud-leerlinge kanker had, en daarna nog één. Dat laat je natuurlijk ook niet koud., zeker niet als je met de ouders een goede band had.
Te veel anekdotes om op te noemen, te veel uitspraken, gebeurtenissen om weer te geven , maar één ding kan ik wel zeggen. Ik heb een mooie en rijke carriere gehad, maar het was genoeg. Ik heb mijn werk altijd heel ernstig ( misschien té!) genomen en veel vrije tijd diende om dingen voor te bereiden , thuis te verbeteren, want schooltijd was er voor de kinderen. Uuuuuuuren en uuuuuuuren….. als ik kijk na die 40 jaar, aan 5 uur extra per week, kom ik al snel uit op meer dan 8000 extra uren. Natuurlijk is dat te weinig, maar ik kan zeggen dat ik niet veel uren tegen mijn zin heb gedaan en dat maakt dat ik tevreden terugkijk op die lange schooltijd!!
Soms zullen hier nog anekdotes verschijnen, verhalen … wanneer ze me te binnen schieten. Wanneer dat zal zijn, kan ik niet voorspellen, maar dit verhaal is nog niet af.
Eén ding kan ik wel voorspellen : dat ik ga genieten van mijn pensioen, op veel verschillende manieren. Dat komt nog wel ter sprake, ten gepaste tijde….
een kijkje in mijn leven... 